• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

Muzeum Kanału "Dętka" w Łodzi

Tego jeszcze nie było - po raz pierwszy, każdy, kto chce zobaczyć, jak wyglądają kanały wykonane z cegły może to uczynić w Łodzi. W centrum miasta, pod placem Wolności otwarto dla zwiedzających jeden z tutejszych, świetnie utrzymanych kanałów, tzw. "Dętkę". Każdy, kto tam wchodzi jest zaskoczony, że budowla, która z nazwy i przeznaczenia nie budzi miłych skojarzeń zachwyca kunsztownym wykonaniem - bardziej przypomina zamkowy korytarz niż kanał.

Muzeum Kanału "Dętka" w Łodzi

"Dętka" to podziemny, owalny zbiornik na wodę, wybudowany w 1926 roku z myślą o płukaniu sieci kanalizacyjnej w centrum miasta. Jako jeden z pierwszych odcinków miejskiej kanalizacji zaprojektowany został przez brytyjskiego inżyniera, Williama Heerleina Lindleya. Nadzór nad całością prac budowlanych sprawował inżynier Stefan Skrzywan, budowniczy łódzkich wodociągów. Korytarzem "Dętki", wykonanym z czerwonej cegły można obejść Plac Wolności pod ziemią. Ma on ponad 142 metry długości i mieści ok. 300 metrów sześciennych wody. Jest wysoki na 187 centymetrów i szeroki na około półtora metra, co sprawia, że spokojnie można nim spacerować. Jest połączony zasuwami ze zbiegającymi się przy Placu Wolności kilkoma kanałami. Jeśli trzeba było oczyścić któryś z nich, "Dętkę" napełniano wodą i po otwarciu odpowiedniej zasuwy spuszczano ją do jednego z kanałów.

 


Wejście do kanału



Dziś zbiornik pod placem Wolności to budowla zabytkowa, bo sieć kanalizacyjną od ponad 30 lat czyszczą samochody ciśnieniowe. "Dętka" jest jednak utrzymana w doskonałym stanie technicznym i mogła stać się atrakcją turystyczną Łodzi oraz pionierskim założeniem muzealnym w skali całego kraju jako pierwszy tunel wodociągowy w Polsce otwarty dla zwiedzających. Udostępnienie jej szerokiej publiczności zaproponował Zakład Wodociągów i Kanalizacji. Projekt adaptacji "Dętki" wykonał Krzysztof Wardecki, a wystawę w kanale, który dziś jest częścią Muzeum Miasta Łodzi przygotował znany artysta Robert Kuśmirowski. Całość projektu została zrealizowana przy współudziale Urzędu Miasta Łodzi i łódzkiego Zakładu Wodociągów i Kanalizacji.



Łódzkie kanały - dzieło Lindleya i Skrzywana

 


Historia łódzkiej sieci wodociągowej sięga początków XX wieku. W latach 1901 - 1908, inżynier William Lindley przedstawił plan zaopatrywania miasta w wodę ze studni głębinowych, wywierconych w rejonie Łódź - Rzgów. Projekt ten jednak, ze względu na przewidywane wysokie koszty nie został przyjęty do realizacji. Kolejne poważne prace nad budową sieci kanalizacyjnej Łodzi rozpoczęto w 1925 roku. Pracami kierował inżynier Stefan Skrzywan, według projektu Williama Lindleya, który wykorzystał położenie topograficzne Łodzi. Od strony północno - wschodnich wzniesień w rejonie Nowosolnej i Stoków teren miasta opada stopniowo w kierunku południowo - zachodnim do doliny Neru, a różnice poziomów w skrajnych punktach przekraczają 100 metrów. To właśnie pozwoliło na zaprojektowanie i zbudowanie uregulowanej sieci kanałów, odprowadzających ścieki grawitacyjnie do oczyszczalni, którą zaczęto wznosić na Lublinku w 1932 roku.




Szczegóły oraz panoramiczny obraz patrz:
http://www.muzeum-lodz.pl/inne/detka.php

Spokojnych świąt i cieszenia się zdrowiem w 2021 r.

 Członkom i sympatykom Societas Lindleiana spokoju na duszy i samego zdrowia w 2021 r. życzy Zarząd

Spokojnych świąt i cieszenia się zdrowiem w 2021 r.

 
  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
6967666462

„Nasza Gwiazda“, sopran Maacha Deubner

Maacha Deubner jest w prostej linii pra-prawnuczką Williama Heerleina Lindleya. Miał on dwie córki, z których młodsza, Ottilie Caroline (1881 – 1925), wyszła zamąż za doktora Ludwiga Deubnera z Berlina. Z licznego odgałęzienia rodziny Deubnerów, największy talent muzyczny wykazuje Maacha. Urodziła się we Freiburgu w Niemczech jako bliźniaczka. Studiowała w klasie śpiewu w Hamburgu, prowadzonej przez Judith Beckmann, z takimi sławami jak Ralph Gothoni, Dalton Baldwin, Kurt Widmer czy Elisabeth Schwarzkopf.
czytaj więcej

„Nasza Gwiazda“, sopran Maacha Deubner



Od ukończenia studiów Maacha Deubner koncertowała w całej Europie i USA (w tym na gościnnych koncertach w Filadelfii i Carnegie Hall w Nowym Jorku, razem z Gidonem Kremerem w światowej premierze kompozycji "Lament"  Giyi Kancheli na skrzypce, sopran i orkiestrę). Była zaproszona na liczne festiwale, m.in. Festiwal Hendla w Getyndze, Schleswig-Holstein Music Festival, Lucerne Festival, Lockenhaus Chamber Music Festival w Austrii, Wien Modern, David-Oistrach Music festival w Pärnu (Estonia), West Cork Chamber Music Festival (Irlandia) oraz brała udział w Berlin Festwochen.

 

Współpracowała z takimi dyrygentami jak Vladimir Jurowski, V. Ashkenazy, Kurt Masur, Michael Gielen i Valery Gergiev. Ostatnie partie to opera „Uprowadzenie z Seraju” A. Mozarta w Konstancji i Berlinie, "Kowal z Merienburga" Siegfrieda Wagnera w Gdańsku i partia Donny Anny w operze Rudolfa Kelterborna "Julia" i wiele innych.

 

Razem z Orkiestrą Symfoniczną Radia Berlińskiego nagrała operę "Sardakai" Ernsta Kreneka, która otrzymała w 2007 roku nagrodę Echo Classical Award. Szeroki repertuar Maachy Deubner zawiera utwory od muzyki współczesnej po utwory kamerlane, utrwalonej na licznych płytach CD dla koncernu muzycznego ECM New Series label, RCA Red Seal/Sony BMG Classics, Capriccio, Naxos (Marco Polo) itp. 

Patrz: discography.


W 2008 roku uczestniczyła z nami w obchodach 150. rocznicy urodzin Williama Lindleya w Hamburgu.


Zainteresowanych talentem “naszej Deubner-Lindley” zapraszamy na jej stronę internetową i do zakupu jej CD!

 

 

http://www.omm.de/artists/deubner/kurzvita-en.html

I jeszcze raz wieże…

Najbardziej wzorową stronę stworzyła 3 października 2002 pani Małgorzata Łoś. Nie tylko postarała się o zdefiniowanie, co pod tym pojęciem należy rozumieć, jakie są ich rodzaje, ale przede wszystkim zamieszcza doskonałe serwisy fotograficzne wież z niezbędnymi informacjami. No i jeszcze to, że strona jest dwujęzyczna (polska i angielska) a także zamieszcza linki do stron międzynarodowych o takiej samej tematyce. Strona ideał!
Na fotografii "Królowa Wież" projektu Lindleyów
czytaj więcej

I jeszcze raz wieże…


Co to jest wieża ciśnień i jak działa?


Wieża ciśnień to budowla o charakterze technicznym. W jej górnej części umieszczony jest zbiornik wody. Woda gromadzona w zbiorniku rozprowadzana jest rurami do miejsc docelowych. Zbiornik w wieży umieszczony jest wysoko aby uzyskać odpowiednie ciśnienie rozprowadzanej wody. Do zbiornika woda doprowadzana jest za pomocą pomp. Ze zbiornika w wieży woda może być rozprowadzana do ostatecznych odbiorców poprzez sieć wodociągów bez dodatkowego zasilania, na zasadzie grawitacji (dlatego zbiornik wody musi być umieszczony na wyższym poziomie niż odbiorcy wody).

 


P.S. od Societas Lindleiana: w zasadzie tak. Autorka jednak nie wymienia dość popularnej kategorii urządzeń nazywanych „stand pipes”, "Standrohren" lub „rury stojące (kolumny wodne)”, tak jak np. wieża Lindleyów w Warszawie, choć trafnie opisuje ogólną zasadę ich działania. Ten drobny brak rekompensują jednak świetne fotografie!



 

Mój projekt – kolekcja wież ciśnień


Wieże ciśnień interesują mnie głównie ze względu na ich architekturę. Staram się uwieczniać na zdjęciach i pokazywać innym piękno tych budowli. Ale moje działania mają również charakter dokumentacyjny - celem jest zebranie zdjęć oraz informacji o wszystkich wieżach ciśnień w Polsce (istniejących i tych już zburzonych) i stworzenie swoistego archiwum.

Na mojej stronie pokazuję przede wszystkim zrobione przeze mnie lub otrzymane od innych zdjęcia wież ciśnień znajdujących się w Polsce.

Jeśli ktoś wie o jakiejś wieży lub zna jej historię, bardzo proszę o informacje:  losiolek@tlen.pl

 

http://www.wieze.republika.pl

Wieże, wieże…

Czy wiecie, że Warszawa tak naprawdę to ma aż siedem "wież ciśnień"? Pod tak ogólnie brzmiąca nazwą kryją się zarówno prawdziwe wieże ciśnień (Lindleya w Wodociągu Centralnym przy ulicy Koszykowej, Huta Warszawa, stara Gazownia), zbiorniki wodne („wodozbiory” Łazienki, Park Saski i Gruba Kaśka) czy wieże wodne kolejowe. Łączy je to samo piękno i specyficzna forma architektoniczna, podobna, choć w każdym przypadku inna. Na fotografii wieża ciśnień z lat 1950. w Hucie Warszawa.Fot. M.Potakiewicz
czytaj więcej

Wieże, wieże…

Wieże ciśnień to frapujący temat i nie brakuje amatorów ich uroku w naszym kraju. Pobieżny tylko przegląd poświęconych im stron internetowych robi wrażenie. Najbardziej imponującą kolekcję stworzył pan Marek Potakiewicz. Jego strona działająca od 1 września 2006 roku zawiera fotografie i krótkie opisy 644 wież krajowych i 40 zagranicznych.

Jak pisze we wprowadzeniu do swojej kolekcji:
„Wieże ciśnień (wieże wodne, Wassertürme, water towers, водонапорные башни, vodojemy, châteaux d'eau, torres de água, טנקים). Od drugiej połowy XIX wieku urozmaicają widoki stacji kolejowych oraz krajobrazy miast i miasteczek. Zawsze stanowiły najwyższy, najbardziej czytelny element infrastruktury wodociągowej, odpowiedzialny za stały i równomierny dopływ wody.Wody, która była doprowadzana do mieszkań, fabryk - i do parowozów na stacjach kolejowych.Zafascynowany klimatem tych budowli - często odchodzących w niebyt w zetknięciu z tzw. <<prozą życia>> - stworzyłem tę oto stronę. Stronę, która z czasem - mam nadzieję - przeistoczy się w katalog i archiwum wież ciśnień z terenów całej Polski”.



Pasja godna wielkiej pochwały!


http://www.wieze.geotor.pl/index.htm

 

 

22 marca Światowy Dzień Wody (World Water Day)

Światowy Dzień Wody (World Water Day) obchodzony jest dnia 22 marca i ustanowiony został w 1992 r. podczas konferencji ONZ w Rio de Janeiro, dotyczącej Środowiska i Rozwoju. Celem wydarzenia jest zwrócenie uwagi społeczności na całym globie na najważniejsze problemy związane z zasobami wody słodkiej na świecie oraz uświadomienie państwom członkowskim wpływu prawidłowej gospodarki wodnej na ich kondycję gospodarczą i społeczną. Na fotografii Bert Diphoorn z  UN-Habitat, odpowiedzialny w tym roku za temat przewodni Światowego Dnia Wody.
czytaj więcej

22 marca Światowy Dzień Wody (World Water Day)

Światowy Dzień Wody został ustanowiony rezolucją z 22 grudnia 1992 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ w ramach Agendy 21, w czasie konferencji UNCED w Rio de Janeiro (Brazylia). Powodem przedmiotowego był fakt, że ponad miliard ludzi na świecie cierpi z powodu braku dostępu do czystej wody pitnej.



Ideą corocznie odbywających się w dniu 22 marca obchodów Międzynarodowego Światowego Dnia Wody jest uświadomienie państwom członkowskim wpływu prawidłowej gospodarki wodnej na ich kondycję gospodarczą i społeczną. Pierwsze obchody odbyły się w roku 1993. Każdego roku Światowy Dzień Wody obchodzony jest pod innym hasłem. W roku bieżącym hasłem przewodnim Światowego Dnia Wody jest:
„Woda dla miast – w odpowiedzi na miejskie wyzwania”



Poniżej prezentujemy hasła, pod jakimi obchodzony był na świecie Światowy Dzień Wody w poszczególnych latach:
• 1994 – „Troska o wodę jest obowiązkiem każdego człowieka”
• 1995 – „Kobiety a woda”
• 1996 – „Woda dla spragnionych miast”
• 1997 – „Zasoby wodne świata: czy ich wystarczy”?
• 1998 – „Wody podziemne – niewidoczne zasoby”
• 1999 – „Wszyscy mamy wpływ na wykorzystanie wody”
• 2000 – „Woda dla XXI wieku”
• 2001 – „Woda a zdrowie”
• 2002 – „Woda dla rozwoju”
• 2003 – „Woda dla przyszłości”
• 2004 – „Woda i kataklizmy”
• 2005 – „Woda dla życia”
• 2006 – „Woda a kultura”
• 2007 – „Radzić sobie z niedoborem wody”
• 2008 – „Woda a warunki sanitarne”
• 2009 – „Woda w zmieniającym się świecie”
• 2010 – „Czysta woda dla zdrowego świata”

W dniu  18 marca w Fabryce Trzciny odbył się koncert z okazji Światowego Dnia Wody. Sidney Polak, Marika i Afrykasy sunSystem zagrali koncert na rzecz społeczności borykających się z brakiem dostępu do wody pitnej. Przed koncertem ambasadorowie Kampanii Wodnej - Agata Buzek i Piotr Adamczyk zaprezentowalią działania Polskiej Akcji Humanitarnej w Sudanie Południowym i Autonomii Palestyńskiej.



To już druga edycja imprezy organizowanej przez Polską Akcję Humanitarną z okazji Światowego Dnia Wody przypadającego na 22 marca, który w tym roku odbywa się pod hasłem: "Woda dla miast. Odpowiadając na miejskie wyzwania". Ten temat ma zwrócić uwagę na trudne położenie mieszkańców miast, którzy są pozbawieniu dostępu do czystej wody pitnej.



W dniu 20 marca MPWiK zaprosił na zwiedzanie dwóch strategicznych i niedostępnych na co dzień obiektów wodnych w Warszawie. O godz. 12.30, 13.40 i 15.00 z Płyty Desantu odjeżdżały autokary, które zabiorą chętnych do zabytkowej Stacji Filtrów i Grubej Kaśki, gdzie tunelem będzie można przejść pod Wisłą.



http://www.aktivist.pl/wydarzenie/eventId,637453,swiatowy-dzien-wody-w-rytmach-reggae-wydarzenie.html

Z historii „martyrologii wodociągowej”


Budowa nowoczesnych wodociągów przez Williama Lindleya w połowie XIX wieku w Hamburgu wyeliminowała popularny zawód nosiwody. Był on nadal obecny na przedmieściach, ale eleganckie centrum miasta takiej postaci już nie potrzebowało. Zanik tego zawodu zapoczątkował romantyczną „martytologię wodociągową”.


czytaj więcej

Z historii „martyrologii wodociągowej”

Budowa nowoczesnych wodociągów przez Williama Lindleya w połowie XIX wieku w Hamburgu wyeliminowała popularny zawód nosiwody. Był on nadal potrzebny na przedmieściach, ale eleganckie centrum miasta takiej postaci już nie potrzebowało. Zanik tego zawodu zapoczątkował romantyczną „martytologię wodociągową”.



W dniu 15 marca 1854 roku w przytułku dla ubogich w Hamburgu zmarł Johann Wilhelm Bentz (ur. 1786) znany powszechnie pod pseudonimem "Hummel". Sławę swą wśród mieszkańców ta barwna postać zawdzięczała książce "Rozmowy z Goethem". W XIX wieku ogłoszono go pierwszym bezrobotnym i pierwszą ofiarą wodociągów Lindleya. 


 


Johann Wilhelm Bentz (Hummel)



Do dnia dzisiejszego podobizna Hummela reprodukowana jest w wielu przewodnikach i książkach o starym Hamburgu. To on wyrzeźbiony jest na jednym z rogów pięknego drewnianego zajazdu w Bergedorf. W okresie międzywojennym zyskał tak dużą popularność, że 18 września 1938 roku mieszkańcy Hamburga wybudowali mu pomnik na rogu Rademachergang i Breiter Gang w formie studni z jego postacią. Obecnie jest to jedna z pamiątek turystycznych tego miasta.

Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl