• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

Nowa rzeźba Williama H. Lindleya w Warszawie

Warszawa wzbogaciła się o nową rzeźbę Williama Heerleina Lindleya. Popiersie angielskiego inżyniera zaprojektował profesor Jan Pastwa, ławeczkę dr Norbert Sarnecki przy współpracy z Anną Sarnecką.

Nowa rzeźba Williama H. Lindleya w Warszawie

Latem tego roku Warszawa wzbogaciła się o nową podobiznę Williama Heerleina Lindleya. Rzeźbę, a właściwie popiersie angielskiego inżyniera wykonał profesor Jan Pastwa z Uniwersytetu Sztuk Pięknych w Warszawie. Jest on także autorem rzeźby całej postaci W.H. Lindleya przy ławeczce mu zadedykowanej na warszawskim Podzamczu. Ławeczkę zaprojektowali dr Norbert Sarnecki we współpracy z Anną Sarnecką.





Popiersie W.H. Lindleya stoi w najnowszym obiekcie Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji - stacji ozonowania pośredniego i filtracji na węglu aktywnym. O ile płaskorzeźba przedstawiająca Williama Lindleay-ojca na frontonie budynku jest widoczna z ulicy Filtrowej, o tyle popiersie nie jest publicznie dostępne. Mogą je obejrzeć jedynie goście obiektu.


 


Cieszy nas fakt upamiętnienia W.H. Lindleya na terenie Wodociągu Centralnego popiersiem, choć Państwo Artyści  nie skorzystali z naszej ikonografii i nadali swojej rzeźbie profil autora tej notatki (intuicyjnie słusznie), niezmordowanego tropiciela drogi zawodowej i życiowej rodziny Lindleyów, znakomitych angielskich inżynierów cywilnych.

Na temat dorobku artystów zob.: http://sculpture.com.pl/files_NS/index.htm

W 100-rocznicę wodociągu w Baku

 

W marcu 2017 roku miasto Baku obchodzi setną rocznicę budowy wodociągu według projektu W.H. Lindleya (na fot. Lindley i Tagijew)

W 100-rocznicę wodociągu w Baku

  


W 100 lat wodociągu Shollar-Baku, ostatniego dzieła Williama H. ​​Lindleya


Pod koniec XIX wieku gospodarze miasta Baku musieli uporać się z fundamentalnym problemem dla dalszego rozwoju Baku - niedoborem wody. Wyczerpano już wszystkie dostępne rozwiązania, począwszy od pobierania zanieczyszczonej wody z pobliskich rzek a na budowie zakładów odsalania wody morskiej zakończywszy. Także szukano specjalistów zagranicą. Po latach różnorodnych prób i narad zapadła decyzja, aby do miasta doprowadzić wodę z odległych źródeł gór Kaukazu.
Tego trudnego zadania podjął się r William Heerlein Lindley. Prace, które rozpoczął w 1899 roku, prowadził aż do śmierci w 1917 roku. Zaprojektowany przez niego rurociąg miał swój początek u źródeł rzeki Kura, wypływającej ze stoków Dolnego Kaukazu, 110 mil (177 km) na południe od miasta Baku.


Jak mówił sam Lindley: „W Europie Zachodniej kierowałem pracami wodociągowymi i kanalizacyjnymi w 35 miastach, ale nigdy nie miałem do czynienia z dziełem o takim technicznym rozmachu i trudnościach, jak budowa tego rurociągu”. Redakcja tygodnika „Illustrated London News” z 1912 roku w artykule zatytułowanym "Woda dla Miasta Wielkiej Ropy: Budowa najdłuższego wodociągu w Europie" opisała szczegółowo rozmach tej budowy.

Chociaż od 1914 roku trwała pierwsza wojna światowa, udało mu się Lindleyowi przybyć do Baku, by w 1917 roku wziąć udział w „wielkim otwarciu”. W dniu 21 stycznia milioner-filantrop Z.H. Taghiyev, wspierający projekt finansowo i propagandowo, przekręcił kurek w obecności wszystkich władz lokalnych i woda ze źródła w Shollar popłynęła do punktu poboru wody w centrum miasta. Następnego dnia Lindley włączył osobiście zawór i krystalicznie czysta woda wypełniła zbiornik na wodę o pojemności 4,5 miliona wiader wody.

Transkaukaskie Linie Kolejowe uhonorowały z tej okazji Lindleya żetonem na korzystanie z ich usług do końca życia.

Obecnie ujęcie w Shollar po stu latach nadal jest uznawane za najlepsze źródło wody miasta Baku, zarówno ze względu na jej jakość jak i na niezawodną dystrybucję

.

 

Była to ostatnia podróż Williama H. Lindleya do tej odległej części Imperium Rosyjskiego. Wiadomości z frontu, wkrótce o rewolucji bolszewickiej, oznaczały koniec świata, który znał. Sir William Heerlein Lindley zmarł w grudniu 1917 roku w swoim domu w Londynie na atak serca. Miał 64 lata.


Wieść o jego śmierci dotarła do Baku w następnym roku. W dniu 3 marca 1918 roku, na nadzwyczajnym wspólnym posiedzeniu władze miasta uczciły tę smutną wiadomość minutą ciszy.

Dla uczczenia jego zasług dla miasta władze stolicy Demokratycznej Republiki Azerbejdżanu przemianowały Aleję Romanowów na ulicę Williama H. Lindleya. W 1923 roku bolszewicy zmienili jej nazwę. Obecnie to ulica 28 maja i upamiętnia narodziny pierwszej Republiki Azerbejdżanu w 1918 roku.  


Na fotografii prace nad ujęciem w Szolar (w tle inż. Stefan Skrzywan)


 

  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
216210208206203

Święta wielkanocne 2019

Wielkanocne Życzenia świąteczne od Zarządu Societas Lindleiana
czytaj więcej

Święta wielkanocne 2019

Wodociągi Warszawskie organizują piknik ekologiczny z okazji Światowego Dnia Wody.

W dniu 23 marca 2019 r. Wodociągi Warszawskie organizują piknik ekologiczny z okazji Światowego Dnia Wody.

czytaj więcej

Wodociągi Warszawskie organizują piknik ekologiczny z okazji Światowego Dnia Wody.

23 marca 2019 r. MPWiK S.A. organizuje Światowy Dzień Wody w Multimedialnym Parku Fontann.


W sobotę, 23 marca 2019 r. w Multimedialnym Parku Fontann, od godziny 11.00 warszawiacy będą mogli bezpłatnie korzystać z szeregu atrakcji.


W.H. Lindley w akcji:

https://www.facebook.com/warszawa/videos/326369684902586/


Podczas pikniku, który po raz pierwszy organizujemy w Multimedialnym Parku Fontann, na dzieci i młodzież czekają liczne gry i konkursy związane z wodą oraz naszą działalnością, m.in. budowanie wieży ciśnień, składanie instalacji wodociągowych oraz układanie z puzzli obiektów MPWiK. Z kolei na stoisku VR będzie można zagrać w jedną z dwóch gier zręcznościowych, których bohaterami będą nasze maskotki: Pan Kropelek oraz Klozeciak.


Ponadto, na przykładzie ogrodów w słoikach, wytłumaczymy, na czym polega zjawisko retencji,  pokażemy także, jak wygląda woda pod mikroskopem.





Żródło fot. http://www.eurodesk.pl/eurokalendarz/swiatowy-dzien-wody



Nie zabraknie także atrakcji na scenie - naszych najmłodszych gości zapraszamy do udziału w interaktywnym przedstawieniu w wykonaniu Teatru Naukowego SOHO, a podczas pikniku będziemy się bawili przy piosenkach z musicalu „Deszczowa piosenka” oraz podczas koncertu gry na dzbankach, butelkach i bębnach napełnionych wodą. Czas umilą także: pokazy iluzji, baniek mydlanych i gimnastyki artystycznej.





https://www.mpwik.com.pl/view/swiatowy-dzien-wody-w-multimedialnym-parku-fontann-

http://warszawa.naszemiasto.pl/artykul/swiatowy-dzien-wody-2019-beda-pokazy-iluzji-wystepy,5042399,artgal,t,id,tm.html

Miłe zdziwienie inżyniera Hamisha Douglasa

Inż. Hamish Douglas opowiada o pracy Williama Lindleya w Hamburgu i Warszawie
czytaj więcej

Miłe zdziwienie inżyniera Hamisha Douglasa


Brytyjski inżynier cywilny Hamish Douglas, pracujący od 1979 roku w Monachium dla międzynarodowego konsorcjum inżynierskiego, członek (Fellow) Instytucji Inżynierii Cywilnej, opowiada o pracy Williama Lindleya w Hamburgu. Okazją do rozmowy są obchody 200-lecia ICE (Institution of Civil Engineers).

W krótkim, bo trwającym  niespełna 9 minut sfilmowanym wywiadzie zatytułowanym „ William Lindley & Hamburg City”, inżynier Douglas wspomina o Warszawie tymi słowy: 

„Być może najlepszym przykładem prac Lindleya jest Warszawa. [rezultat jego pracy] jest tak dobrze zachowany… że nawet powstała biografia Williama Lindleya po polsku [chichot połączony z podziwem]. Widać tu znaczenie tego człowieka” 

(po angielsku brzmi to tak: Perhaps the best example of  is in Warsaw. So well preserved and so important…This is a biography of William Lindley in Polish (laugh) You see the importance of the man)”.




To sympatyczne zaskoczenie Hamisha Douglasa książką w języku polskim wyraża podziw dla europejskich dokonań Williama Lindleya. Ale nam także sprawiło przyjemność, bo to o naszym mieście i o naszym autorze.

Dziękujemy panie inżynierze Douglas!


 Zachęcamy do obejrzenia filmu! https://www.youtube.com/watch?v=LctQLKiPop8


200 lat zasłużonej Instytucji Inżynierii Cywilnej w Londynie

Do Instytucji Inżynierii Cywilnej należało aż pięciu członków rodziny Lindleyów

czytaj więcej

200 lat zasłużonej Instytucji Inżynierii Cywilnej w Londynie

Instytucja Inżynierii Cywilnej (ang. Institution of Civil Engineers (ICE) jest jedną z najbardziej szanowanych i uznanych na świecie instytucji zrzeszających inżynierów. Od 1818 roku przyjmuje w swoje szeregi słynnych i wpływowych inżynierów z Wielkiej Brytanii. W 2018 roku ICE obchodziła jubileusz 200-lecia swojego istnienia organizując z tej okazji szereg działań przypominających jej dorobek i ludzi z nią związanych.


Do tej szacownej instytucji należało aż pięciu członków rodziny Lindleyów.. William Lindley dołączył do Institution of Civil Engineers w 1842 roku, William Heerlein  w 1878, Robert Searles w 1881 i Joseph Lindley w 1899 roku. W XX wieku Marie Lindley, ostatni inżynier cywilny w rodzinie, została członkiem stowarzyszonym ICE w 1953 roku. W 1972 roku była drugą kobietą w historii ICE, która otrzymała pełne członkostwo (Fellowship).

Krótka historia ICE

Skromne początki ICE sięgają początków 1818 roku. Niewielka grupa młodych inżynierów spotkała się w londyńskiej kawiarni i podjęła decyzję o założeniu Instytucji Inżynierii Cywilnej, pierwszej na świecie organizacji  zrzeszającej profesjonalną kadrę inżynierską. Pierwszym prezydentem został w 1820 roku Thomas Telford. Znany z licznych projektów infrastrukturalnych przyciągnął do ICE wielu nowych członków i odegrał ogromną rolę w kształtowaniu dzisiejszego oblicza ICE.
Od tego czasu ICE jest domem dla wielu największych inżynierów w historii Wielkiej Brytaniii. Po 200 latach zrzesza ponad 92 000 członków w swoich filiach w ponad 150 państwach na całym świecie.



Linki w j. ang.: https://www.ice.org.uk/about-ice/our-history

https://en.wikipedia.org/wiki/Institution_of_Civil_Engineers



Siedziba ICE, One Great George Street, London SW1



Siedziba ICE

Życzenia na Święta i na Nowy 2019 rok!

Najlepsze życzenia świąteczne i noworoczne od Zarządu "Societas Lindleiana"
czytaj więcej

Życzenia na Święta i na Nowy 2019 rok!

 

Ta piękna wieża wodociągowa, przysypana śniegiem, a znajduje się W Giżycku. 
Fotografia sprzed 1997 r.

https://www.gizycko.pl/wieza-cisnien-w-zimowej-szacie.html



WIEŻA CIŚNIEŃ zwana Wodną Wieżą, wybudowana w 1900 r., według projektu inżyniera Otto Intze (1843-1904). Swoją funkcję pełniła od 1996 roku, kiedy to została sprzedana w ręce prywatne.  Znajduje się na wzgórzu przy skrzyżowaniu ulicy Warszawskiej i Wodociągowej.  W całości zbudowana  z czerwonej nie otynkowanej cegły, w stylu neogotyckim, z ciekawymi sklepieniami zewnętrznymi wokół jej korony. Cała wieża ma wysokość 25 m, szerokość u podstawy 7,20 m, a korony 9,06 m, Pokonując 129 stopni schodów  lub wjeżdżając windą można znaleźć się na najwyższej kondygnacji wieży, na wysokości 162 metrów n.p.m. 


"Od 1997 r. w rękach prywatnych, po przebudowie  mieści się tu kawiarnia. Z tej wysokości, przez lunety, można podziwiać  panoramę miasta, okoliczne wioski, lasy i jeziora - mazurskie krajobrazy.   We wnętrzu wieży znajduje się lokalne muzeum, którego eksponaty obrazują życie dawnych mieszkańców."

https://www.gizycko.pl/wieza-cisnien.html


 



Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl