• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

Muzeum Kanału "Dętka" w Łodzi

Tego jeszcze nie było - po raz pierwszy, każdy, kto chce zobaczyć, jak wyglądają kanały wykonane z cegły może to uczynić w Łodzi. W centrum miasta, pod placem Wolności otwarto dla zwiedzających jeden z tutejszych, świetnie utrzymanych kanałów, tzw. "Dętkę". Każdy, kto tam wchodzi jest zaskoczony, że budowla, która z nazwy i przeznaczenia nie budzi miłych skojarzeń zachwyca kunsztownym wykonaniem - bardziej przypomina zamkowy korytarz niż kanał.

Muzeum Kanału "Dętka" w Łodzi

"Dętka" to podziemny, owalny zbiornik na wodę, wybudowany w 1926 roku z myślą o płukaniu sieci kanalizacyjnej w centrum miasta. Jako jeden z pierwszych odcinków miejskiej kanalizacji zaprojektowany został przez brytyjskiego inżyniera, Williama Heerleina Lindleya. Nadzór nad całością prac budowlanych sprawował inżynier Stefan Skrzywan, budowniczy łódzkich wodociągów. Korytarzem "Dętki", wykonanym z czerwonej cegły można obejść Plac Wolności pod ziemią. Ma on ponad 142 metry długości i mieści ok. 300 metrów sześciennych wody. Jest wysoki na 187 centymetrów i szeroki na około półtora metra, co sprawia, że spokojnie można nim spacerować. Jest połączony zasuwami ze zbiegającymi się przy Placu Wolności kilkoma kanałami. Jeśli trzeba było oczyścić któryś z nich, "Dętkę" napełniano wodą i po otwarciu odpowiedniej zasuwy spuszczano ją do jednego z kanałów.

 


Wejście do kanału



Dziś zbiornik pod placem Wolności to budowla zabytkowa, bo sieć kanalizacyjną od ponad 30 lat czyszczą samochody ciśnieniowe. "Dętka" jest jednak utrzymana w doskonałym stanie technicznym i mogła stać się atrakcją turystyczną Łodzi oraz pionierskim założeniem muzealnym w skali całego kraju jako pierwszy tunel wodociągowy w Polsce otwarty dla zwiedzających. Udostępnienie jej szerokiej publiczności zaproponował Zakład Wodociągów i Kanalizacji. Projekt adaptacji "Dętki" wykonał Krzysztof Wardecki, a wystawę w kanale, który dziś jest częścią Muzeum Miasta Łodzi przygotował znany artysta Robert Kuśmirowski. Całość projektu została zrealizowana przy współudziale Urzędu Miasta Łodzi i łódzkiego Zakładu Wodociągów i Kanalizacji.



Łódzkie kanały - dzieło Lindleya i Skrzywana

 


Historia łódzkiej sieci wodociągowej sięga początków XX wieku. W latach 1901 - 1908, inżynier William Lindley przedstawił plan zaopatrywania miasta w wodę ze studni głębinowych, wywierconych w rejonie Łódź - Rzgów. Projekt ten jednak, ze względu na przewidywane wysokie koszty nie został przyjęty do realizacji. Kolejne poważne prace nad budową sieci kanalizacyjnej Łodzi rozpoczęto w 1925 roku. Pracami kierował inżynier Stefan Skrzywan, według projektu Williama Lindleya, który wykorzystał położenie topograficzne Łodzi. Od strony północno - wschodnich wzniesień w rejonie Nowosolnej i Stoków teren miasta opada stopniowo w kierunku południowo - zachodnim do doliny Neru, a różnice poziomów w skrajnych punktach przekraczają 100 metrów. To właśnie pozwoliło na zaprojektowanie i zbudowanie uregulowanej sieci kanałów, odprowadzających ścieki grawitacyjnie do oczyszczalni, którą zaczęto wznosić na Lublinku w 1932 roku.




Szczegóły oraz panoramiczny obraz patrz:
http://www.muzeum-lodz.pl/inne/detka.php

Życzenia na Święta i na Nowy 2019 rok!

Najlepsze życzenia świąteczne i noworoczne od Zarządu "Societas Lindleiana"

Życzenia na Święta i na Nowy 2019 rok!

 

Ta piękna wieża wodociągowa, przysypana śniegiem, a znajduje się W Giżycku. 
Fotografia sprzed 1997 r.

https://www.gizycko.pl/wieza-cisnien-w-zimowej-szacie.html



WIEŻA CIŚNIEŃ zwana Wodną Wieżą, wybudowana w 1900 r., według projektu inżyniera Otto Intze (1843-1904). Swoją funkcję pełniła od 1996 roku, kiedy to została sprzedana w ręce prywatne.  Znajduje się na wzgórzu przy skrzyżowaniu ulicy Warszawskiej i Wodociągowej.  W całości zbudowana  z czerwonej nie otynkowanej cegły, w stylu neogotyckim, z ciekawymi sklepieniami zewnętrznymi wokół jej korony. Cała wieża ma wysokość 25 m, szerokość u podstawy 7,20 m, a korony 9,06 m, Pokonując 129 stopni schodów  lub wjeżdżając windą można znaleźć się na najwyższej kondygnacji wieży, na wysokości 162 metrów n.p.m. 


"Od 1997 r. w rękach prywatnych, po przebudowie  mieści się tu kawiarnia. Z tej wysokości, przez lunety, można podziwiać  panoramę miasta, okoliczne wioski, lasy i jeziora - mazurskie krajobrazy.   We wnętrzu wieży znajduje się lokalne muzeum, którego eksponaty obrazują życie dawnych mieszkańców."

https://www.gizycko.pl/wieza-cisnien.html


 



  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
180177175174170

Historyczne obiekty Stacji Filtrów Lindleya do zwiedzania w lipcu i sierpniu


Warszawiacy będą mogli w lipcu i sierpniu zwiedzać historyczne obiekty Stacji Filtrów
czytaj więcej

Historyczne obiekty Stacji Filtrów Lindleya do zwiedzania w lipcu i sierpniu

 


Historyczny kompleks Stacji Uzdatniania Wody otwarty dla odwiedzających

Taka okazja nie zdarza się często. Warszawiacy będą mogli zwiedzać historyczne obiekty Stacji Filtrów Lindleya na Ochocie.



Na dni otwarte zapraszają Wodociągi Warszawskie. W wybrane soboty lipca i sierpnia zwiedzającym udostępnione zostaną historyczne obiekty Stacji Uzdatniania Wody, między innymi muzeum wodociągów i kanalizacji, XIX-wieczna wieża ciśnień, najstarszy filtr z 1886 roku oraz tak zwany Zakład Filtrów Pospiesznych z lat 30. 


Cały kompleks zaprojektował brytyjski inżynier William Lindley, a ich budowę zlecił prezydent Sokrates Starynkiewicz już w pierwszym roku swoich rządów. Pierwsza oczyszczona woda popłynęła do mieszkańców Warszawy 3 lipca 1886 roku. Od 2012 roku całość uznano za pomnik historii.

Źródło: RDC | Autor: Cyryl Skiba



William H. Lindley (1853-1917), w 100. rocznicę


Dwa pytania na temat W.H. Lindleya  w Programie I Polskiego Radia 23 lipca 2017 r.

czytaj więcej

William H. Lindley (1853-1917), w 100. rocznicę


Program I Polskiego Radia w dniu 23 lipca 2017 roku o godzinie 21.00, w ramach konkursu wiedzy o Warszawie, włączy się  do naszych obchodów setnej rocznicy śmierci William Heerleina Lindleya.


Słuchaczom zostaną zadane dwa pytania dotyczące wodociągów i pomnika naszego bohatera. Pytania są łatwe a odpowiedź na nie można znaleźć na naszej stronie.


Zachęcamy do wzięcia udziału w tym konkursie!






Album William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r. nominowany do nagrody!

Album William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r. nominowany do nagrody Najpiękniejszej Książki 2016 r.

czytaj więcej

Album William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r. nominowany do nagrody!

William Heerlein Lindley (1853-1917), w setną rocznicę


Sąd Konkursowy Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek nominował do nagrody Najpiękniejszej Książki Roku 2016 wydane przez Muzeum Historyczne m.st. Warszawy  album pod tytułem William Heerlein Lindley. Plan Warszawy 1912 r., opracowany przez prof. Ryszard Żelichowskiego i dr Pawła E. Weszpińskiego.



Niestety, w tej kategorii Jury nagrodziło inną piękną książkę. Muzeum Warszawy było laureatem w tej kategorii w roku minionym. Nam pozostało cieszyć się z nominacją, która stanowi dowód uznania Jury dla naszej pracy, no i dla kunsztu edytorskiego zespołu pracowników Muzeum. Dziękujemy i gratulujemy!



Werdykt Jury ogłoszony został  podczas 8. Warszawskich Targów Książki w dniu 18 maja 2017 r. na Stadionie Narodowym.



Strony tytułowe i oprawa dwóch tomów


Cześć pierwsza, tekstowa



Grzbiety obu tomów w albumie

W 100-rocznicę wodociągu w Baku

 

W marcu 2017 roku miasto Baku obchodzi setną rocznicę budowy wodociągu według projektu W.H. Lindleya (na fot. Lindley i Tagijew)

czytaj więcej

W 100-rocznicę wodociągu w Baku

  


W 100 lat wodociągu Shollar-Baku, ostatniego dzieła Williama H. ​​Lindleya


Pod koniec XIX wieku gospodarze miasta Baku musieli uporać się z fundamentalnym problemem dla dalszego rozwoju Baku - niedoborem wody. Wyczerpano już wszystkie dostępne rozwiązania, począwszy od pobierania zanieczyszczonej wody z pobliskich rzek a na budowie zakładów odsalania wody morskiej zakończywszy. Także szukano specjalistów zagranicą. Po latach różnorodnych prób i narad zapadła decyzja, aby do miasta doprowadzić wodę z odległych źródeł gór Kaukazu.
Tego trudnego zadania podjął się r William Heerlein Lindley. Prace, które rozpoczął w 1899 roku, prowadził aż do śmierci w 1917 roku. Zaprojektowany przez niego rurociąg miał swój początek u źródeł rzeki Kura, wypływającej ze stoków Dolnego Kaukazu, 110 mil (177 km) na południe od miasta Baku.


Jak mówił sam Lindley: „W Europie Zachodniej kierowałem pracami wodociągowymi i kanalizacyjnymi w 35 miastach, ale nigdy nie miałem do czynienia z dziełem o takim technicznym rozmachu i trudnościach, jak budowa tego rurociągu”. Redakcja tygodnika „Illustrated London News” z 1912 roku w artykule zatytułowanym "Woda dla Miasta Wielkiej Ropy: Budowa najdłuższego wodociągu w Europie" opisała szczegółowo rozmach tej budowy.

Chociaż od 1914 roku trwała pierwsza wojna światowa, udało mu się Lindleyowi przybyć do Baku, by w 1917 roku wziąć udział w „wielkim otwarciu”. W dniu 21 stycznia milioner-filantrop Z.H. Taghiyev, wspierający projekt finansowo i propagandowo, przekręcił kurek w obecności wszystkich władz lokalnych i woda ze źródła w Shollar popłynęła do punktu poboru wody w centrum miasta. Następnego dnia Lindley włączył osobiście zawór i krystalicznie czysta woda wypełniła zbiornik na wodę o pojemności 4,5 miliona wiader wody.

Transkaukaskie Linie Kolejowe uhonorowały z tej okazji Lindleya żetonem na korzystanie z ich usług do końca życia.

Obecnie ujęcie w Shollar po stu latach nadal jest uznawane za najlepsze źródło wody miasta Baku, zarówno ze względu na jej jakość jak i na niezawodną dystrybucję

.

 

Była to ostatnia podróż Williama H. Lindleya do tej odległej części Imperium Rosyjskiego. Wiadomości z frontu, wkrótce o rewolucji bolszewickiej, oznaczały koniec świata, który znał. Sir William Heerlein Lindley zmarł w grudniu 1917 roku w swoim domu w Londynie na atak serca. Miał 64 lata.


Wieść o jego śmierci dotarła do Baku w następnym roku. W dniu 3 marca 1918 roku, na nadzwyczajnym wspólnym posiedzeniu władze miasta uczciły tę smutną wiadomość minutą ciszy.

Dla uczczenia jego zasług dla miasta władze stolicy Demokratycznej Republiki Azerbejdżanu przemianowały Aleję Romanowów na ulicę Williama H. Lindleya. W 1923 roku bolszewicy zmienili jej nazwę. Obecnie to ulica 28 maja i upamiętnia narodziny pierwszej Republiki Azerbejdżanu w 1918 roku.  


Na fotografii prace nad ujęciem w Szolar (w tle inż. Stefan Skrzywan)


 

Życzenia świąteczne i z okazji nowego 2017 r.

Życzenia świąteczne i noworoczne od Zarządu Societas Lindleiana
czytaj więcej

Życzenia świąteczne i z okazji nowego 2017 r.

Drogie Członkinie, Drodzy Członkowie i Sympatycy,
wiele się działo w naszych sprawach związanych z rocznicami lindleyowskimi. Uczestniczyliśmy w obchodach 130-rocznicy wody uruchomienie wodociągu warszawskiego, opublikowaliśmy książkę o pomiarach Warszawy i planie W.H. Lindlyea. Nie obyło się jednak bez pewnych perturbacji.
Ze względu na liczne wydarzenia polityczne w Warszawie latem 2016 r. (szczyt NATO, światowy zlot młodzieży katolickiej) konieczne stało się przeniesienie obchodów 130-lecia pierwszej wody w Warszawie z lipca na wrzesień. Obchody tej miłej dla nas rocznicy miały miejsce 6 września. Szczegóły zamieściliśmy w poprzednich nowościach Societas Lindleiana.
W dniu 6 grudnia zaprezentowaliśmy piękne wydanie planu W.H. Lindleya Warszawy z 1912 roku. Autorem tekstu o Lindleyach i Warszawie z tego okresu jest prof. Ryszard Żelichowski, zaś fachowej analizy techniki sporządzania planu dokonał dr Paweł Weszpiński, sekretarz naszego Societas.

Zbliża się koniec roku i tradycyjne święta. Z tej okazji składamy nasze najlepsze życzenia.



Fot. Urszula Frydrych

Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl