• O nas

  • O nas

  • Lindleyowie

  • Lindleyowie

  • E-biblioteka

  • E-biblioteka

  • Nasze archiwum

  • Nasze archiwum

  • Kontakt

  • Kontakt

  • Nowości

  • Nowości

  • Linki

  • Linki

Aktualności

Muzeum Kanału "Dętka" w Łodzi

Tego jeszcze nie było - po raz pierwszy, każdy, kto chce zobaczyć, jak wyglądają kanały wykonane z cegły może to uczynić w Łodzi. W centrum miasta, pod placem Wolności otwarto dla zwiedzających jeden z tutejszych, świetnie utrzymanych kanałów, tzw. "Dętkę". Każdy, kto tam wchodzi jest zaskoczony, że budowla, która z nazwy i przeznaczenia nie budzi miłych skojarzeń zachwyca kunsztownym wykonaniem - bardziej przypomina zamkowy korytarz niż kanał.

Muzeum Kanału "Dętka" w Łodzi

"Dętka" to podziemny, owalny zbiornik na wodę, wybudowany w 1926 roku z myślą o płukaniu sieci kanalizacyjnej w centrum miasta. Jako jeden z pierwszych odcinków miejskiej kanalizacji zaprojektowany został przez brytyjskiego inżyniera, Williama Heerleina Lindleya. Nadzór nad całością prac budowlanych sprawował inżynier Stefan Skrzywan, budowniczy łódzkich wodociągów. Korytarzem "Dętki", wykonanym z czerwonej cegły można obejść Plac Wolności pod ziemią. Ma on ponad 142 metry długości i mieści ok. 300 metrów sześciennych wody. Jest wysoki na 187 centymetrów i szeroki na około półtora metra, co sprawia, że spokojnie można nim spacerować. Jest połączony zasuwami ze zbiegającymi się przy Placu Wolności kilkoma kanałami. Jeśli trzeba było oczyścić któryś z nich, "Dętkę" napełniano wodą i po otwarciu odpowiedniej zasuwy spuszczano ją do jednego z kanałów.

 


Wejście do kanału



Dziś zbiornik pod placem Wolności to budowla zabytkowa, bo sieć kanalizacyjną od ponad 30 lat czyszczą samochody ciśnieniowe. "Dętka" jest jednak utrzymana w doskonałym stanie technicznym i mogła stać się atrakcją turystyczną Łodzi oraz pionierskim założeniem muzealnym w skali całego kraju jako pierwszy tunel wodociągowy w Polsce otwarty dla zwiedzających. Udostępnienie jej szerokiej publiczności zaproponował Zakład Wodociągów i Kanalizacji. Projekt adaptacji "Dętki" wykonał Krzysztof Wardecki, a wystawę w kanale, który dziś jest częścią Muzeum Miasta Łodzi przygotował znany artysta Robert Kuśmirowski. Całość projektu została zrealizowana przy współudziale Urzędu Miasta Łodzi i łódzkiego Zakładu Wodociągów i Kanalizacji.



Łódzkie kanały - dzieło Lindleya i Skrzywana

 


Historia łódzkiej sieci wodociągowej sięga początków XX wieku. W latach 1901 - 1908, inżynier William Lindley przedstawił plan zaopatrywania miasta w wodę ze studni głębinowych, wywierconych w rejonie Łódź - Rzgów. Projekt ten jednak, ze względu na przewidywane wysokie koszty nie został przyjęty do realizacji. Kolejne poważne prace nad budową sieci kanalizacyjnej Łodzi rozpoczęto w 1925 roku. Pracami kierował inżynier Stefan Skrzywan, według projektu Williama Lindleya, który wykorzystał położenie topograficzne Łodzi. Od strony północno - wschodnich wzniesień w rejonie Nowosolnej i Stoków teren miasta opada stopniowo w kierunku południowo - zachodnim do doliny Neru, a różnice poziomów w skrajnych punktach przekraczają 100 metrów. To właśnie pozwoliło na zaprojektowanie i zbudowanie uregulowanej sieci kanałów, odprowadzających ścieki grawitacyjnie do oczyszczalni, którą zaczęto wznosić na Lublinku w 1932 roku.




Szczegóły oraz panoramiczny obraz patrz:
http://www.muzeum-lodz.pl/inne/detka.php

Świat cyfrowy to umożliwił: William Lindley (1808-1900) wrócił do Hamburga w Europejskim Roku Dziedzictwa Kulturowego 2018

Urząd ds. Zabytków i Uniwersytet Nauk Stosowanych wspólnie opracowali aplikację, w której Lindley, jako cyfrowy bohater, komentuje rozwój miasta Hamburga.

Świat cyfrowy to umożliwił: William Lindley (1808-1900) wrócił do Hamburga w Europejskim Roku Dziedzictwa Kulturowego 2018

William Lindley przemówił


W dniu 7 września 2018 roku, z okazji przypadającej dzień później 210-rocznicy urodzin Williama Lindleya, Uniwersytet Nauk Stosowanych (Hochschule für angewandte Wissenschaft, HAW) we współpracy z Instytutem Dziedzictwa Kulturowego w Hamburgu, uruchomił aplikację cyfrową ożywiającą Williama Lindleya. 


Głosem niemieckiego aktora William Lindley powitał członków swojej rodziny, przebywających z tej okazji w Hamburgu oraz poinformował użytkowników aplikacji o swoich dokonaniach w tym mieście oraz o tym, jak istotne jest wspólne działanie, wymiana doświadczeń z innymi Europejczykami w kształtowaniu pozytywnych podstaw dla realizacji nowych, idących z duchem czasów projektów. 


Niewielką próbkę tej aplikacji zobaczyć mogli wcześniej, bo już 8 stycznia 2018 roku, uczestnicy otwarcia Europejskiego Roku Dziedzictwa Kulturowego. Pokaz odbył się w Wielkiej Sali Ratusza w Hamburgu. 




Na fotografii cyfrowa postać Williama Lindleya, który prosi prof. Monikę Grütters, Ministra Stanu ds. Kultury i Mediów, dr. Martina Müncha, Prezesa DNK, dr. Carsten Brosdę, senator ds. Kultury i mediów w Hamburgu, Petra Kammerevert, europosłankę, aby oficjalnie zainaugurowali Europejski Rok Dziedzictwa Kulturowego 2018.

 




https://sharingheritage.de/projekte/mit-lindley-durch-hamburg-englisches-know-how-in-der-hansestadt-digital-erleben/

http://www.hamburg.de/bkm/kulturerbejahr-2018-hamburg/10234046/lindley-2018/http://www.hamburg.de/pressearchiv-fhh/10222840/europaeisches-kulturerbejahr-2018/


  • Archiwum
Slideshow Image 1 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2 Slideshow Image 2

Nowości

  • wszystkie
  • spotkania
  • książki
  • wystawy
  • Informacje prasowe
  • Ciekawostki
156153151147143

William Lindley na wyspie Wight

William Lindley na majowym wypoczynku
Sandown, Isle of Wight
czytaj więcej

William Lindley na wyspie Wight

William Lindley na majowym weekendzie

Rozpoczęły się majowo-czerwcowe wyjazdy weekendowe. Także Lindleyowie wierni byli tej tradycji. Ich ulubionym miejscem wypadów był wiktoriański kurort Sandown na wyspie Wight (Isle of Wight).

Na poniższym zdjęciu William Lindley siedzi na ławeczce bulwaru ze swoja synową, Marie Ladenburg, żoną RobertaSearlesa.



Sandown Boulevard, ok. 1896 r.


Nie miał szczęścia do pogody Ryszard Żelichowski, prezes Societas Lindleyana. Ławeczka prawie w tym samym miejscu, ale architektura zeszpecona przybudówkami z lat 50. XX wieku. Jednakże czar miejsca pozostał.





Sandown Boulevard, kwiecień 2016 roku. Fot. Hanna Żelichowska

Sandown - miasto i ośrodek wypoczynkowy w na wyspie Wight, na jej wschodnim wybrzeżu Angii, nad zatoką Sandown Bay.




Poniżej kurort w okresie letnim. Fotografia z końca XIX wieku.




http://www.oldukphotos.com/graphics/England/20Photos/IsleofWight

Ziemia obiecana z Lindleyami w tle

 „Ziemia obiecana. Miasto i nowoczesność”, to tytuł wystawy w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie. Część ekspozycji o dziejach higieny i o Lindleyach w Warszawie.
czytaj więcej

Ziemia obiecana z Lindleyami w tle

Muzeum Historii Polski zorganizowało w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie niezwykle interesującą wystawę zatytułowaną "Ziemia obiecana. Miasto i nowoczesność".





Jak pisze autor autor scenariusza i komisarz wystawy prof. Michał Kopczyński.:  „Największa rewolucja w dziejach naszej cywilizacji ostatnich stuleci to rewolucja przemysłowa. Wiąże się ona nie tylko z pojawieniem się przemysłu fabrycznego. Jej rewolucyjność polega też na zmianie trybu życia większości ludzi. Naturalnym środowiskiem stało się dla nich miasto, w miejsce dotychczas dominującego środowiska jakim była wieś. Właśnie ta przemiana jest jednym z najważniejszych elementów rewolucji przemysłowej. I to przejście pokazujemy na wystawie - ukazując, jak wraz z nim zmieniali się ludzie”. Zobaczyć można dawną Warszawę, Lwów, Kraków, Łódź i Poznań, czyli największe ośrodki miejskie wszystkich trzech zaborów.



Wystawa koncentruje się na kilku aspektach życia miejskiego:


 - na narodzinach higieny (bohaterami tej części wystawy są William i William Heerlein Lindley). Oprócz plansz tematyce tej poświęcone projekcje multimedialne. Towarzyszy im również wystawa przedmiotów użytkowych z epoki, m.in. XIX-wieczną ozdobną muszlę klozetową czy spluwaczkę





Wystawa koncentruje się też na narodzinach nowoczesnego konsumenta. „To pokazuje jak rewolucja przemysłowa pozwoliła znacznie większej części ludności cieszyć się zwykłymi, codziennymi rzeczami. Np. ubranie przestało być dla większości tylko okryciem ciała, a zaczęło stawać się jego ozdobą. Było to możliwe dzięki sztucznym barwnikom i zaawansowanej technice włókienniczej, takiej jak żakard, które przyniosła rewolucja przemysłowa. Obniżyły one ceny barwnych, zdobionych ubrań, które stały się dostępne także dla zwykłych ludzi” – podkreślił Kopczyński



- na  ówczesnej reklamie. „Na początku XX w. wzorem amerykańskim sztuka reklamowa wychodzi na ulice w postaci plakatu reklamowego. Opowiadamy też o formach handlu, bazarach, sprzedaży naręcznej. I pokazujemy, jak władze starają się ten początkowy chaos uporządkować, czego dowodem jest np. Hala Mirowska” – mówi autor ekspozycji.



- na prywatnych salonach i na narodzin nowej przestrzeni publicznej rozrywki: kawiarni, powszechnie dostępnych teatrów i teatrzyków na wolnym powietrzu, wystaw, zawodów sportowych, a więc form aktywności dziś dobrze znanych, a wtedy nowych.

- na symbolice kryjącej się w nazwach ulic czy pomnikach.

- na wydarzeniach rewolucji 1905 r., której rocznica przypada w tym roku.

Na wystawie można zobaczyć fotografie, wycinki prasowe czy plakaty reklamowe oraz codzienne przedmioty ilustrujące tworzenie się nowoczesnego miasta. „Często są to przedmioty zwyczajne jak zegarek, bez którego jednak nie mogła funkcjonować kolej, dostarczająca ówczesnym mieszkańcom miast towarów konsumpcyjnych. Innym razem rzeczy niezwykłe, jak jednostrzałowy pistolet dla rowerzystów, aby mieli się czym bronić przed atakującymi ich psami” –  dodaje Kopczyński.



Na wystawę składa się ikonografia oraz artefakty z epoki pochodzące ze zbiorów muzeów i z kolekcji prywatnych. Wśród eksponatów są m.in. bicykl, oryginalne suknie, w tym pierwsze modele szyte seryjnie, telefon Ericssona, aparat fotograficzny Kodaka i telegraf.


Uzupełnieniem ekspozycji są nieme filmy będące w repertuarze objazdowego kina jarmarcznego. A miłośnicy gier planszowych mogą zagrać w oryginalną grę z epoki „Wyścigi konne”.



Ekspozycja jest czynna codziennie w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie (ul. Dobra 56/66, sala wystawowa na parterze) w dniach 25 września – 6 grudnia 2015, w godzinach od 10 do 18 [z wyłączeniem 1 i 22 listopada].



Ceny biletów: 4 zł (ulgowy), 8 zł (normalny), bilet grupowy – 4 zł/osoba (min. 10 osób), 16 zł rodzinny (min. trzy osoby). W piątki i dla osób powyżej 60. roku życia wstęp wolny.

Wystawie towarzyszy audioprzewodnik, który można pobrać na swoje urządzenie mobilne (telefon lub tablet) przed lub w czasie wizyty na wystawie. O wystawie opowiada kurator, prof. Michał Kopczyński.

Wystawie towarzyszą wykłady połączone ze zwiedzaniem wystawy | godz. 17.00 | wstęp wolny



Informacje: http://muzhp.pl/pl/c/1574/wystawa-ziemia-obiecana-miasto-i-nowoczesno

William (Bill) Lindley w Łodzi

William V (Bill) Lindley na gali Zakładu Wodociągów i Kanalizacji w Łodzi z okazji 90-lecia rozpoczęcia realizacji projektu wodociągów i kanalizacji prapradziadka. 

czytaj więcej

William (Bill) Lindley w Łodzi


W dniu 10 września 2015 roku Zakłady Wodociągów i Kanalizacji (ZWiK) w Łodzi uroczyście obchodziły 90-lecie rozpoczęcia budowy wodociągów i kanalizacji w tym mieście. Na zaproszenie prezesa ZWiK Romualda Bosakowskiego na uroczystą galę przybył do Łodzi Francis William V (Bill) Naunton Lindley z żoną Philippą, potomek męski w prostej linii Williama I Lindleya (1808-1900), angielskiego inżyniera cywilnego, założyciela firmy rodzinnej projektującej, dostarczającej ekspertyz i budującej wodociągi oraz kanalizację w kilkudziesięciu miastach Europy. 


Sir William II Heerlen (1853-1917), najstarszy syn i główny inżynier w firmie, z pomocą swoich dwóch braci – Roberta Searlesa i Josepha, przyczynił się do zaprojektowania i wykonania kanalizacji i wodociągów m.in. w Pradze, Budapeszcie, Frankfurcie nad Menem, Warszawie i Baku. Sporządził także projekty wodociągów dla Sankt Petersburga, Radomia i Łodzi. Te dwa pierwsze nie zostały wykonane głównie ze względu na wrzenia rewolucyjne 1905 roku, wojnę rosyjsko-japońską, a następnie pierwszą wojnę światową.


Podobnie wyglądała sytuacji w Łodzi. Pierwsze prace przygotowawcze rozpoczęły się już pod koniec XIX wieku, ale nabrały tempa dopiero około 1909 roku. W tym czasie William II Heerlein prowadził prace przy projektowaniu a następnie budowie wodociągu w Baku, który był ostatnim jego wielkim dziełem. Choć w Rosji trwała rewolucja, na początku 1917 roku William Heerlein Lindley wziął udział w otwarciu wodociągu w Baku. W grudniu tego roku zmarł nagle na atak serca.


Szczęśliwie dla Łodzi zastępcą W.H. Lindleya w Baku był inżynier Stefan Skrzywan. Wojna światowa i przedwczesna śmierć sir W.H. Lindleya uniemożliwiła realizację projektu łódzkiego. Inżynier Skrzywan, który poznał metody pracy Lindleya i był jego wielkim admiratorem, po przyjęciu funkcji głównego inżyniera w Łodzi, postanowił projekt ten zrealizować. Po dokonaniu niezbędnych modyfikacji, po kilkunastu latach pracy, ta wielka inwestycja został zakończona.

Do dziś zachwyt budzi konstrukcja zbiorników wody na Stokach, przypominających (ze względu na ceglane sklepienia łukowe), wnętrze średniowiecznej katedry. Dwa pierwsze z czterech zbiorników o pojemności 15 tyś m3 każdy, zbudowano w latach 1935-1937, a w latach 1949-1953 – dwa kolejne, identyczne, o tej samej pojemności.


William V Lindley jest praprawnukiem Williama I Lindleya i prawnukiem Roberta Searlesa, brata Williama II Heerleina. Jest też jedynym męskim potomkiem posługującym się imieniem William (Bill), nawiązującym do wielkiego przodka. Było to wydarzenie tym większej wagi, że William (Bill) Lindley odwiedził Polskę po raz pierwszy. 

William (Bill) był zachwycony gościnnością ZWiK oraz oprawą jubileuszowej gali. Odbywała się ona pod hasłem „Łódzka woda najlepsza” a zaproszeni goście mogli się o tym przekonać próbując sorbet na jej bazie oraz liczne napoje. takie jak piwo jubileuszowe, piwo atłasowe (marcowe) i łódzki kompot „Jabłko”.


 Czterem zasłużonym pracownikom firmy William (Bill) Lindley wręczył dyplomy potwierdzających „lindleyowską jakość” ich pracy.


W gali uczestniczyła prezydent miasta Łodzi, pani Hanna Zdanowska, senator Ryszard Bonisławski (wielki znawca historii Łodzi i autor wielu publikacji na ten temat) oraz Małgorzata Niemczyk, posłanka na Sejm z miasta Łodzi oraz inni znakomici goście. 

W części rozrywkowej na temat jubileuszu improwizował znakomity aktor kabaretowy i autor tekstów Andrzej Poniedzielski a Trio Leny Ledoff dało koncert muzyki, będący mieszanką jazzu i popularnych musicali. 

Trwającą kilka godzin galę zakończył toast lampką szampana wzniesiony przez prezesa ZWiK, Romualda Bosakowskiego i konsumpcja tortu okolicznościowego.


 


Na fotografii (od lewej): pani Małgorzata Niemczyk, łódzka posłanka na Sejm, pan Romuald Bosakowski, prezes łódzkiego ZWiK, pani Hanna Zdanowska, prezydent miasta Łodzi, WilliamV (Bill) Lindley i senator Ryszard Bonisławski. Fotografia wykonana w "Podziemnej katedrze" na Stokach 10 września 2015 r.
 


Więcej zobacz


http://www.zwik.lodz.pl/w-lodzi-goscil-william-v-lindley/

http://lodz.tvp.pl/21573471/potomek-williama-lindleya-odwiedzil-pdowodna-katedre

https://www.radiolodz.pl/posts/17936-romuald-bosakowski

https://www.radiolodz.pl/posts/17945-podziemna-katedra-na-stokach-w-lodzi-william-v-lindley-zdjecia

http://lodz.naszemiasto.pl/artykul/uroczysta-gala-zwik-w-teatrze-muzycznym-w-lodzi-zdjecia,3507129,artgal,t,id,tm.html


http://lodz.eska.pl/poznaj-miasto/katedra-na-stokach-oczarowala-potomka-brytyjskiego-projektanta-william-v-lindley-obawial-sie-jednak-audio/38449

http://lodz.wyborcza.pl/lodz/1,35153,18748503,podziemna-katedra-na-stokach-przyjechal-potomek-lindleya.html

http://www.mmlodz.pl/artykul/tag/lodz-william-lindley,t.html

William Lindley i William H. Lindley upamiętnieni w Londynie

W Blackheath (London Borough of Greenwich) 22 kwietnia 2015 r. odsłoniliśmy tablicę pamiątkową poświęconą  Williamowi Lindleyowi i jego najstarszemu synowi, Williamowi Heerleinowi.
czytaj więcej

William Lindley i William H. Lindley upamiętnieni w Londynie

W dniu 22 kwietnia w Blackheath (London Borough of Greenwich) odsłoniliśmy tablicę pamiątkową ufundowaną przez English Heritage Blue Plaques, poświęconą Williamowi Lindleyowi i jego najstarszemu synowi, Williamowi Heerleinowi.




W ten sposób uwieńczony został wieloletni proces zabiegania o wpisanie do Panteonu zasłużonych dla Imperium Brytyjskiego dwóch inżynierów rodem z hrabstwa Yorkshire, pionierów higieny, których większość życia upłynęła na pracach w trzech imperiach – Austro-Węgierskim, Niemieckim i Rosyjskim.


William Lindley i William Heerlein Lindley wiele lat poświęcili na projektowanie i budowę wodociągów i kanalizacji w miastach Królestwa Polskiego. Poza Warszawą to także Modlin, Radom i Łódź (w tym dwóch ostatnich przypadkach wodociągi w Łodzi według projektu W.H. Lindleya zostały wybudowane po I wojnie światowej, Radom zaś otrzymał piękny ale niezrealizowany projekt). Warszawa doczekała się ponadto doskonałego pomiaru miasta i planu a Włocławek częściowej kanalizacji.





Na fotografii mówcy zaproszeni przez prezesa Societas Lindleiana R. Żelichowskiego do wygłoszenia przemówień:

Mike Chrimes z Instytucji Inżynierii Cywilnej (Londyn), dr Ortwin Pelc z Muzeum Historycznego (Hamburg), William V (Bill) Lindley (Londyn) i prezes Societas Lindleiana (Warszawa).


Szerzej na ten temat napiszemy, gdy otrzymamy fotografie wykonane przez uczestników uroczystości.



Stacja Filtrów Pomnikiem Historii

Trzy lata temu, 2 lutego 2012 roku, prezydent RP Bronisław Komorowski wręczył uroczyście rozporządzenie o uznaniu Stacji Filtrów za Pomnik Historii.
czytaj więcej

Stacja Filtrów Pomnikiem Historii

Trzy lata temu, 2 lutego 2012 roku, prezydent RP Bronisław Komorowski wręczył podczas uroczystości w Pałacu Prezydenckim rozporządzenie o uznaniu Stacji Filtrów za Pomnik Historii.

„Podczas gali w Prezydent Bronisław Komorowski podziękował wszystkim zaangażowanym w pielęgnowanie historii zamkniętej w murach warszawskich filtrów, które, oprócz swoich walorów historycznych, pełnią także funkcje użytkowe dla mieszkańców miasta. Zaznaczył, że projekt budowy Stacji Filtrów zrealizowany przez angielskiego inżyniera Williama Lindleya jest przedmiotem dumy kolejnych pokoleń Polaków, którzy szczególnie troszczą się o to wyjątkowe miejsce, przyczyniając się do zachowania oryginalnego kształtu stacji w czasie kolejnych modernizacji systemów uzdatniania wody, działających na terenie zakładu.
(…)
Wpisanie lindleyowskich filtrów na listę Pomników Historii, to dla całej Warszawy ważne wydarzenie. Dotychczas na liście Pomników Historii stolica reprezentowana była przez historyczny zespół miasta z Traktem Królewskim i zespołem pałacowym w Wilanowie.(…) Stacja Filtrów od 2008 r. znajdowała się w rejestrze Zabytków Województwa Mazowieckiego.

(…)

Główne obiekty zaplanowane przez Lindleya, a więc zabytkowa już wieża ciśnień (wyłączona z użytku w latach 30. XX w), budynki pompowni i kotłowni aktualnie pełniące funkcję sali muzealnej, czy wciąż eksploatowane filtry powolne oraz zbiorniki wody czystej i surowej, powstały w latach 1883-1926.

Najnowocześniejszym obiektem powstałym na terenie Stacji Filtrów jest Stacja Ozonowania Pośredniego i Filtracji na Węglu Aktywnym, która podobnie jak wcześniejsze inwestycje, od lindleyowskiej począwszy, ma za zadnie podnieść jakość oferowanej warszawiakom wody. Architektura budynku stylem nawiązuje do elewacji historycznych zabudowań.

Warszawskie Filtry otrzymały także w roku 2011 wyróżnienie w corocznym konkursie na „Zabytek Zadbany” ogłaszanym przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, nadzorowanym przez Generalnego Konserwatora Zabytków.

(…)

Stacja, która służy Warszawie i jej mieszkańcom niemalże nieprzerwanie od ponad 125 lat (po raz pierwszy woda z filtrów popłynęła w 1886 r.), powstała dzięki zabiegom ówczesnego prezydenta miasta – rosyjskiego generała Sokratesa Starynkiewicza. Projekt budowy wodociągów i kanalizacji dla miasta Warszawy przygotował w 1876 r. wybitny angielski inżynier William Lindley, a jego najstarszy syn William Heerlein Lindley objął w 1881 r. funkcję naczelnego inżyniera budowy”.



My jak zwykle przypominamy:

Warszawskie filtry to praca czterech Lindleyów: ojca Williama Lindleya (1808-1900) i jego trzech synów Williama Heerleina (1853-1017), Roberta Searlesa (1856-1925 ) i Josepha (1859-1906). Upominamy się o pamięć najmłodszego z braci – Josepha, który prawie całe swoje życie zawodowe spędził w Warszawie reprezentując firmę rodzinną.

 


Wpisanie obiektu na listę Pomników Historii to poważny krok w kierunku wpisania stacji na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO



Na podstawie: http://www.mpwik.com.pl/o-firmie/filtry-pomnikiem-historii



Zachęcamy do obejrzenia tego pięknego albumiku :



Album można obejrzeć w całości w naszej E-bibliotece.

Przejdź do strony:
  • << Pierwsza
  • < Poprzednia
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • Następna>
  • Ostatnia >>
Societas Lindleiana, wszelkie prawa zastrzeżone
  • O nas
  • Lindleyowie
  • E-biblioteka
  • Nasze archiwum
  • Kontakt
  • Linki
Projektowanie stron internetowych: www.bedweb.pl